Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
Bob Dylan bir derya. Kendi sesinden dinlediğinizde sizi hiçbir şekilde etkilemeyen şarkılar, cover’landığında, bilhassa Bob’un alaycı sesi yerine azıcık hüzün eklendiğinde, fevkalade etkileyici hâle gelebiliyor. Bir yorumda bahsedildiği gibi Miley Cyrus hayranı olacağımı hiç düşünmezdim ama, “You’re Gonna Make Me Lonesome When You Go”dan sonra benim yakın zamana dek denk gelmediğim “Baby, I’m in the…
Eskiden, idolüm de diyebileceğim seviyede sevdiğim çok fazla sanatçı vardı. Küçüklüğümü düşünüyorum mesela sporcular (evet, sanatçı sporcular) çok fazla yer kaplıyordu: Hagi, Jordan, Iverson, Ronaldo… Sonra biraz büyüdüm oyuncular aldı yerini Al Pacino, Al Pacino ve Al Pacino. Daha sonra kurmaca yazarları, sonra sonra filozoflar ve şimdilerde psikiyatrları seviyorum… Ama bütün bunları içinde barındıran biri…
Sesi gitgide Tom Waits’e benzedi bizim Bob’un. Rahatsız olabilir bazıları ama benim garip bir şekilde hoşuma gidiyor. 71 yaşında 34. stüdyo albümünü çıkarıp, eli cebinde, kafasında garip (hasır?) şapkasıyla sokakta tarz tarz yürümektir Bob Dylan. 34 albüm boyunca 80’lerin ortasından sonra birkaç şarkıya özel klip çekmektir. Bu alttaki de yeni şarkısı. Duquesne Whistle. Melodileri, klibi,…
Hem çok fazla değeri verilmediği, hem de pek şairane (işte aradaki göndermeleri filan yakalayacağınızdan eminim) olduğu için bu şarkıyı seçtim Turgut’uma, umarım sever. Veya dinleyip sevmiştir zamanında. Şimdi sen yaşadın, Bob da yaşadı ve diğer efsaneler de yaşadı ve öldüler veya ölmek üzereler ya… Siz bu dünyada “yaşarken” ben yoktum ya… Belki de hiçbir şeye…
Mesela şöyle bir albüm kapağına sahip plak geldi dün. “1974-Fransa” baskısı. “Sihir”ini ise: “Konser sırasında çakmak ve kibritleri havaya kaldırılması ilk kez bu turne sırasında gerçekleşir ve günümüze değin sevimli bir gelenek olarak sürer.” diyerek özetlemiş Gökalp Baykal. Kapağın bu fotoğraf seçilmesinin de hikayesidir bu aynı zamanda. Kendi fikrimi söylemek gerekirse, belki de gördüğüm en güzel kapaklardan…
asajkdhafjfgsdgdşfhlöfghşfgh Bob’ı çok özlemişim bu belli. 3 fotoğraf var biri gülmekten ölmelik (tipe ve duruşa gel). Biri düşündürücü ve biri de üzücü. Öyle du bakalım. “Eğer başka bir yerde olsaydık senin o lanet burnuna yumruğu çakmıştım.” “Seni sorgulamıyorum çünkü (senden) bir cevap beklemiyorum.” “(Karşılıklı oturup) konuşabileceğime inandığım bir ya da iki kişi var.”
“Bir insanı ne mutlu eder ki; ya da ne etmez bu kadar kolay?” Bob Dylan’ın 2. albümü olan (2. albüm ama Dylan’ın kendi yazdığı şarkıları söylemeye başladığı ilk albüm. Yani maneviyâtı büyük, değerli.) ” The Freewheelin’ ” albümünün kapağı bu. O zamanki güzeller güzeli sevgilisi Suze Rotolo ile birlikteler. Çok mutlular. Çok güzeller. Ve çok…