Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
* Sürekli acı içinde yaşayan insanlar varken (çok ciddi anlamda varken); hayatı boyunca elle tutulur hiçbir acısı olmayanların, bir o kadar acıdan bahsetmesi ve hatta ağızlarından bu kelimeyi düşürmemesi ne kadar üzücüdür, bir düşünürseniz eğer. Bu tip insanların bir özelliği de yeni yeni acılar yaratırlar kendilerine, “acı” kisvesi altında olmayan dertlerini de pahalı bir kafe…
Hayranı olduğum karakterin aynı isimli kitabında geçen, bana göre temel cümlesini ya da ana fikrini ya da “öz”ünü söylüyorum (“idea” mı ne de derler, kendilerini çok marjinal sananlar veya sayanlar): “Don Quijote bütün bunlara inandı ve isteneni yapmaya hazır olduğunu bildirdi…“ diye devam eden cümledir efendim. “İnandı” ve “bütün bunlara“yı aynı cümle içinde kullanabilmektir zaten aslolan….