Bob Dylan bir derya. Kendi sesinden dinlediğinizde sizi hiçbir şekilde etkilemeyen şarkılar, cover’landığında, bilhassa Bob’un alaycı sesi yerine azıcık hüzün eklendiğinde, fevkalade etkileyici hâle gelebiliyor.

Bir yorumda bahsedildiği gibi Miley Cyrus hayranı olacağımı hiç düşünmezdim ama, “You’re Gonna Make Me Lonesome When You Go”dan sonra benim yakın zamana dek denk gelmediğim “Baby, I’m in the Mood for You”yu da canlı seslendirmiş hanımefendi. Sağ olsun. Herhangi birinin bana ömrü boyunca yapacağı kıyaktan daha büyüğünü bu cover ile yapmış oldu kendisi. Çeviri için Miley versiyonunu kullandım, başlayalım.

*

Bebeğim, canım seni çekiyor

Bazen canım çekiyor, şu kimsesiz evimi terk etmeyi,
İneğimin sesini duymayı,
Yollara düşmeyi.
Ama sonra yine, ama sonra yine, ama yine ve yeniden
Bebeğim, canım seni çekiyor.

Bazen canım çekiyor, öylece çaresiz kalmayı,
Atımın kulübesinde yaşamayı,
Hiç mi hiçbir şey yapmamayı.
Ama sonra yine, ama sonra yine, ama yine ve yeniden
Bebeğim, canım seni çekiyor.

Bazen canım çekiyor, evimi değiştirmeyi
Bazen de tüm bu şehri…
Bazen de bu yaşadığımız dünyayı…
Ama sonra yine, ama sonra yine, ama yine ve yeniden
Bebeğim, canım seni çekiyor.

Bazen canım çekiyor, geberip gitmeyi,
Çok başarılı olmayı,
Ağlayana dek gülmeyi.
Ama sonra yine, ama sonra yine, ama yine ve yeniden
Bebeğim, canım seni çekiyor.