Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
“Öyle sanıyorum ki, bu, insanların akıllarını kafalarında sanmalarından oluyor; hâlbuki akıl rüzgârla Kaf Dağı’ndan gelir.” “Her gün, her saat, isteksiz ama zorunlu ziyaretler, konuşmalar yapıyor, mesai saatlerini doldurup zoraki, coşkusuz tekdüze yaşamlarını sürdürüp duruyorlardı. Tüm bunları makineler de yapabilirdi ya da belki yapmaz öylece bırakırdı. İşte bu makineleşme içinde -bende de olduğu gibi- benliklerinin bilincine…
Eczacılık. Daha doğrusu eczanecilik. Hiç anlam verememek bir yana, ne yaptıklarını da tam olarak çözebilmiş değilim. Para kazandırdığı kesin ancak kazandırdığı paranın ne kadar okumayla ilgisi var onu çözemiyorum. Bir insan doktorun yazdığı yazıyı anlamak için eczacı olmaz ya da bu onu eczacı yapmaz hatta yapmamalı. Gibi. Gidiyorum eczaneye, şu şu şu ilaçlar. Tık basıyor…
“Bağımsızlığı bencillik sanıldı.” “Gözüne çarpan ilk mektubun üzerinde …’nın el yazısı vardı. İçinde neler olduğunu biliyordu -yalnızlık ve hüzün dolu bir monolog, yabancı olmadığı sızlanmalar, deşilen anılar ve bir yığın ‘acaba’lar- …’ya ilettiği unutulmaz yakınlık artık sanki başka bir çağa aitti.” “Kıskanmamıştı -kız onun için önemsizdi- ama zavallı davranışıyla …’ın içindeki inatçı ve bencil tüm…
E: Erkek. Tahminen 25-30 yaşlarında. K: Kadın. Tahminen 25-30 yaşlarında. YT: Yaşlı Teyze. Tahminen 60-65 yaşlarında. –I. BÖLÜM- ERKEK– YT: Naber evladım nasılsın?. E: İyi işte Müjgan Teyze ne olsun uğraşıp duruyoruz. Barbaros nasıl? (Barbaros arkadaşı teyzenin oğlu.) YT: O da iyi okula gidip geliyor master yapıyor ya. E: Doğru uzun zaman oldu görüşmeyeli. Evet……