Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
-Nedir bu kendine verdiğin önem böyle, söyle bakayım ha? -Böyle bir iddiam hiç olmadı. Kendimi sevmem ben. -Neden bir anda çekip gidiyorsun girdiğin hayatlardan? -Çekip gitmek olmazdı bir anda olmasaydı sanırım. Ayrıca her şeyin bir nedeni vardır, olanlar birikmiştir. Veya şöyle bir düşünürsün sana yapılanları, yapılamayanları… Göze alınanları, alınamayanları vs. Ve gidersin. Herkes gibi. Aşk…
– Zor mudur sence ? istedikten sonra (( – Zordur, istersen daha da zordur. — – Neden? – Biliyor musun bazen bir salıncakta sallandığımı hayâl ederim, ama önümde de deniz var. Denizin önünde de çitler. Sanki yeterince hızlı salınıp ya da sallanıp atlatsam, çitleri geçerim de, denize ulaşırım gibi. (Fazla sert düşmeme rağmen.) Garip. —…
Şu saç kesiş ve toplayış yeniden moda olsa ya! Neyse, çok güzel olmayan her şey mükemmeldir zaten. Kısa Kısa #bilmem kaç (sayısı önemli değil) * Ben her şeyi anlıyorum da, şunu anlamıyorum: Evlenmek istemeyen kadın neden evde kalmış oluyor da, evlenmek istemeyen adam özgürlüğüne düşkün, çapkın, bağlanamayan vs. gibi kıyak lakaplar alıyor ve o neden…
Ayarı vermiş. Röportajı yapan kadın: Ve evet… Kocan: Tim Burton… Doğrusu gerçek mânâda kocan değil. Umm… Onu ne diye adlandırıyorsun: Hayat arkadaşın, sevgilin (aslında uzun süre aşk yaşadığın kişi diye de çevirebiliriz bunu), erkek arkadaşın vs. ? Helena Bonham Carter: Bilmiyorum; tatminkâr bir kelimem yok hala onun için doğrusu… “Benim piçlerin babası”, belki? Hım, ne…