Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
Eski işimde, şirkete yeni başlayanların cevaplaması gereken bazı sorular vardı. Bunlar, yenilerle eskilerin kaynaşmasına yardımcı olacak türden, birtakım “en” sorularıydı. En sevdiğiniz yemek, şehir hatta film nedir gibi. İçinden istediğiniz beş taneyi seçip yanıt veriyordunuz. Benim giriş tarihimden sonra bu uygulamaya geçildiğinden aynı sorular bana sorulacak olsa nasıl cevaplardım diye düşünüp dururdum hep. (Hatta belki…
Bu seriye başlamamın nedenlerinden biri de kendime bile itiraf edemediğim şeyleri kaleme almaktı. Bugün şu yazıdan bahsedeceğim ama aslında hiç de ondan bahsetmeyeceğim çünkü yazı için yüzleşilecek pek bir şey yok. Bunun yerine bana Al Pacino’nun ifade ettiklerinden bahsetmek istiyorum. Kasedi biraz geri sararsak, ben.. Ben her şeyi biraz olması gerekenden geç yaptım, her şeye…
Yıl: 1983 Meslek: Gazetecilik Tür: Söyleşi Konuk: Al Pacino Konu: Al’in Çocukluğu Aslında bütün bunlardan da öte bir şey yapılan, epey bir süredir kendisi hakkında karalamıyordum bir şeyler, eskiden beri blogu okuyanlar ne denli sevgi beslediğimi belki bilebilir. Ve işte 80’ine girmiş bu güzel insanın şerefine, bir çeviri de kendisi için yapayım istedim. Hem çok…
Filmlerin, televizyonun ve internetin yaptığı ama iyi kitapların hiçbir zaman yapmayacağı şeylerden biri de sanırım bizlere nasıl hissetmemiz gerektiğini bilinçli yahut bilinçsizce öğretmeye çalışmaktır. Evet evet, biliyorum nasıl ki filmler yokken kitap okuduysa insanlar, filmler varken de bunlarla uğraşıyor, evet malum platform öncesi de indirmekle uğraşıyorlardı, evet kabul ediyorum. (Bakın bu bile, yani daha söze…
*Öl desin öleyim, ölesiye seviyorum ulan! *Hem Oscar Wilde en sevdiğim yazarlardan biri, hem Al Pacino en sevdiğim aktör. Sanırım kalp dayanmaz bu film veya belgesele. (Kendisi de bilmiyor ne olduğunu.) Looking for Richard tarzı bir şey olacak sanırım Wild(e) Salomé. Çekimleri tamamlanmış tanıtımı bile yapılmış Venedik’te. Ayıca Venedik Film Festivali’ne gidemeden şu dünyadan göçecek…
*Mesela bizim burda bir kedi var; gece ama her gece ağıt yakıyor. “Ama…” (blogun reklamını yapıyor beyler) nasıl anlatamam. Yemin ederim yüreğimi dağlıyor. Ağlayasın geliyor ister istemez. Zaten üzgünüm. Gelmeyin lan üstüme şglfgöhjşfgighkhj *Bence mesela Türkçe iyi şarkı söyleyemeyen biri, hatta sesi kötü olan biri Hintçe, İtalyanca, Afrikanca acayip şarkı söyleyebilir. Çok iddialıyım bu konuda….
“Gaylerden, biseksüellerden, lezbiyenlerden korkan ve onlara garezi olan insanları anlayamıyorum… Bu tip görüşlere bir türlü akıl sır erdiremiyorum. Bana kalırsa sevmek, kadın olsun erkek olsun, sevdiğinizin cinsiyetiyle alâkalı bir durum değil Hiçbir zaman… Ama sevebiliyor musunuz, bu yeteneğiniz, bu keyfiyetiniz var mı onunla alâkalı. Gerçekten önemli olan tek şey bu.” Al PACINO
Bir önceki posta “Say hello to my little friend”li video’yu koymamın nedeni burada gizli. Eveet bildiniz; bugün adamımın doğum günü. 70 oldu be, tam 70. Söylemesi bile korkunç. Ama bu adam 70 ise ‘bizim 70’lik dedelerimiz ne?’ onu tam çözemiyorum işte (ki benim dedelerim öldü ya neyse.) Bir zamanlar beni esiri altına almış bu adam…