Yıl: 1983
Meslek: Gazetecilik
Tür: Söyleşi
Konuk: Al Pacino
Konu: Al’in Çocukluğu

Aslında bütün bunlardan da öte bir şey yapılan, epey bir süredir kendisi hakkında karalamıyordum bir şeyler, eskiden beri blogu okuyanlar ne denli sevgi beslediğimi belki bilebilir. Ve işte 80’ine girmiş bu güzel insanın şerefine, bir çeviri de kendisi için yapayım istedim. Hem çok sevdiğimden, hem 1983 yılı ne güzelmiş o yüzden, hem de şimdilerde yapılan söyleşilerle bir mukayese bakımından güzel olabileceğini düşünüyorum. Bunları yine çevirmeden yazıyorum ki, düşüncelerim etkilenmesin, çünkü bir şeyi çevirirken insan nedense nefret doluyor. Bu idollerinden biri yahut çok basit bir şey olsa da. Ama sadece çevirirken. Çevirdikten sonra hissedilen çok daha başka, çok daha harika.

Al Pacino’nun çok dolu bir insan olduğunu, kendisini sürekli geliştirdiğini, tiyatroyu ne kadar sevdiğini biliyorum. Bunu her fırsatta çok da başarılı sayılamayacak sinemaya uyarlamaları girişimlerinden anlayabiliriz.
Ama..
Konuşurken kelimelerin ağzından süzülüşüne, bakışlarına, aslında söylemek isteyip söyleyemediklerine, hemen hemen her şeyine fazlasıyla bayılıyorum. Hatta sonradan yapacağı saçma hatalarına bile. Sanırım sevmek böyle bir şey.

***

***

Neden oyunculuğa başladın ya da ne zaman?

Hatırlayamıyorum. Çok… Çok küçükken zannediyorum. Bir gün, annem beni sinemaya götürmüştü, ve eve geldiğimizde rol yapmaya başlamıştım, filmdeki bütün kısımları hem de… Zannediyorum, hayli yalnız bir çocuktum. Tek çocuktum, bir başımaydım. Ve sanırım bu, çevremdeki yetişkinlerle iletişim kurmanın yolu gibi bir şeydi. Okuldayken sanki zaten yapmam gereken, doğal bir şeymiş gibiydi ya da bilmem ki, öyle gibi geliyordu bana.

Ve, çocukluğunuz epey sert bir yerde geçmişti, değil mi?

Yani bir şekilde evet, öyleydi diyebilirim, evet.

Peki ya siz, böyle bir yerde büyüdüğünüze göre yeterince sert biri misinizdir?

Yani onun tam olarak ne manaya geldiğini bilemiyorum. Sert! Öyle mi görünüyorum? Yani, hayatta kalmak için bir şekilde sert olmak zorundasın. Hepimiz sertiz. Yani sert derken ne demek istiyorsun?

Olaylarla başa çıkmak, yani bir şeyin üstesinden gelebilmek anlamında.

Sertlik… Sertlik, ya da bu kuyruğu dik tutma dürtüsü bence bir şeylerin üstünü örtme isteğinden kaynaklanıyor.  Bu da genellikle olaylara karşı hassasiyetten ve birtakım bariz kırılganlıklardan ötürü meydana geliyor. Sertlik bu. Öyle miyim değil miyim bilemiyorum.

Kolay incinebilen, hassas bir insan mısınız?

Onu da bilemiyorum. Öyle olduğumu düşünebilirim anca.

Böyle kendi içinize dönüp, yahu ben şuyum yahut buyum gibisinden laflar ederken ne kadar rahatsınız? Ya da bu konuda ne derece objektifsiniz?

Şu anda olmaya çalışıyorum, uzun zaman sonra ilk kez.