Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
“Gaylerden, biseksüellerden, lezbiyenlerden korkan ve onlara garezi olan insanları anlayamıyorum… Bu tip görüşlere bir türlü akıl sır erdiremiyorum. Bana kalırsa sevmek, kadın olsun erkek olsun, sevdiğinizin cinsiyetiyle alâkalı bir durum değil Hiçbir zaman… Ama sevebiliyor musunuz, bu yeteneğiniz, bu keyfiyetiniz var mı onunla alâkalı. Gerçekten önemli olan tek şey bu.” Al PACINO
” -Evet, adı bu. Sana söylemek istememiştim. +Peki ama, niçin? -Ah! Anlatamam ki. Birini çok sevdiğim zaman adını kimseye söylemem. Sanki bir parçasını başkasına veriyormuşum gibi bir duyguya kapılırım. Gizliliği sever oldum. Bugünkü yaşayışımızı bize, gizemli, büyülü gösterebilecek bir şey varsa o da budur gibi geliyor bana.”
“İlişkiler daima muğlak olduğu için… Ve iletişim kurmakta sürekli başarısız olduğum için… Suç bende olmasa bile kendimi suçlamaya devam ettiğim için… Her başarısızlık beni kendimden, çocuklarımdan ve senden daha da uzaklaştırdığı için… Bütün bu nedenlerden ve daha bilemediğim pek çok nedenden dolayı… Dinlemem gerek. Her zamankinden daha çok etrafıma bakmam gerek. Gitmem gerek.”
Günümüzde kırık bir kalp çok satıyor, üst üste baskı yapıyor… Her dedikodu kötü bir kesin bilgiye dayanır. Kadınlar bizi kusurlarımızdan dolayı severler. Yeterince kusurumuz varsa her şeyimizi hoş görürler, kafalı oluşumuzu bile. İnsan akşam yemeğinden sonra oturup da anlatamayacağı şeyi yapmamalıdır. -Kanatlarım olduğu gibi duruyor +Sen onları her şey için kullanıyorsun; yalnız uçmak için kullanmıyorsun….
“Şu korkunç şey bir kadının hatırlanması !” “Hep korkunç bir sözcüktür bu. Kadınlar bu sözcüğü kullanmayı pek severler. Hep sürmesini isteyerek sevgiyi bozarlar.” “İnsanlara yardım etmeyi seven insanlar, insanları düşünmez oluyorlar. Başlıca özellikleri bu.” “İnsan, pişmanlık duymadığı tek şeyin yaptığı yanlışlıklar olduğunu en sonunda anlıyor ama, iş işten geçmiş oluyor. ” -Çok doğru +Çok doğru…
Ama, ama, ama, ama – yine karşıma çıktı diye düşündü Breuer – yine o “ifrit ama”. Kendini yumruklamak geçti içinden. Bütün hayatı boyunca “ama” pozisyonu almıştı, şimdi de Freud’ la, kısa bir süre önce de Nietzche’yle aynı durumu yaşamıştı ve her ikisinde de içinden onların haklı olduğunu düşünmüştü. Nietzsche ağladığında (When Nietzsche Wept) – Irwin…