Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
Sansürsüz kısmına bittim. Sanki malum sitelerdeki gibi oldu ama =)… “Saturday Night Live” isimli show programında rap yapan Natalie Portman “küçük şirin kız” imajından sıkılmışa benziyor. Ben bittim ya, hareketlerine filan ahaha. Daha çok sevdim kızı [kız diyorum hala dikkat!] Bu bir kurgu tabi ama süper olmuş, zamanı geldi sanırım bunu da paylaşmanın: interviewer:…
Bir zamanlar “Zaga” vardı hatırlarsınız. Orada -Avrupa Yakası’na gitmeden önce- Engin Günaydın vardı. İşte hem o zamanları hatırlamak, hem çok çok gülmek, hem de “Komedi Dükkanı”nın aslında nereden geldiğini, ilk kez kim tarafından yapıldığını hatırlatmak amacıyla koyuyorum bu videoları. Bol bol gülün efendim, ben çok eğlenmiştim.
” -Evet, adı bu. Sana söylemek istememiştim. +Peki ama, niçin? -Ah! Anlatamam ki. Birini çok sevdiğim zaman adını kimseye söylemem. Sanki bir parçasını başkasına veriyormuşum gibi bir duyguya kapılırım. Gizliliği sever oldum. Bugünkü yaşayışımızı bize, gizemli, büyülü gösterebilecek bir şey varsa o da budur gibi geliyor bana.”
“İlişkiler daima muğlak olduğu için… Ve iletişim kurmakta sürekli başarısız olduğum için… Suç bende olmasa bile kendimi suçlamaya devam ettiğim için… Her başarısızlık beni kendimden, çocuklarımdan ve senden daha da uzaklaştırdığı için… Bütün bu nedenlerden ve daha bilemediğim pek çok nedenden dolayı… Dinlemem gerek. Her zamankinden daha çok etrafıma bakmam gerek. Gitmem gerek.”
“Gecenin Öteki Yüzü” adlı eski TRT dizisinden… Bu video ise daha önceden bu blog topraklarında son cümlesi “günün sözü” olarak kullanılmış olan “Masumiyet” filminden. “Ama bu sefer başka güzel orospu. Oranın şarkıları gibi…”
Vay anam vay neler dönmüş serhat ya demek istiyorum. Jim Carrey abimiz 48, Zooey Deschanel kızımız da 30 olmuş. Hatırlarsanız bu ikili Yes Man de birlikte rol almışlardı, doğum günleri de aynıymış tesadüf… Jim’ in yerinde olmak için neler vermezdim demiştim o zamanlar hey gidi…(gerçi Zooey ile kim karşılıklı oynarsa oynasın hep diyorum ben bu cümleyi…
Sanırım İlkokul 2. sınıftaydık ve 2. dönemin başlarıydı. Öğretmen yeni gelen öğrencileri bizlerle tanıştırıyordu. O zamanlar öğretmenimizin kocası daha kanser olmamıştı, bu yüzden derslere aksatmadan gelebiliyordu. Sınıfımız da bir düzenlemeye gidilmişti, yeni gelen öğrencilerle birlikte sıralarda 3′ lü oturan kişi sayısı ise çoğalmıştı. Bir de mutlaka kızlı&erkekli oturmaya başlamıştık, böylece konuşmayacağımızı düşünüyordu hocamız… İlk başlarda…
Günümüzde kırık bir kalp çok satıyor, üst üste baskı yapıyor… Her dedikodu kötü bir kesin bilgiye dayanır. Kadınlar bizi kusurlarımızdan dolayı severler. Yeterince kusurumuz varsa her şeyimizi hoş görürler, kafalı oluşumuzu bile. İnsan akşam yemeğinden sonra oturup da anlatamayacağı şeyi yapmamalıdır. -Kanatlarım olduğu gibi duruyor +Sen onları her şey için kullanıyorsun; yalnız uçmak için kullanmıyorsun….
Uyuyorsun günün en saçma zaman dilimlerinde, en azından günler geçsin diye ama gene de bir boşluk, bir yalnızlık hali mevcut oluyor, uyanıyorsun, uyumaktan sıkılıyorsun… Cep telefonunun alarmını geceden kurup, her sabah aynı şekilde 3 kere “ertele” tuşuna bastıktan sonra götün donarak kalkmaktan sıkılıyorsun, ama yine de kalkıyorsun… Kalktıktan sonra havanın hala “geceden kalma” olduğunu görmekten…
“Şu korkunç şey bir kadının hatırlanması !” “Hep korkunç bir sözcüktür bu. Kadınlar bu sözcüğü kullanmayı pek severler. Hep sürmesini isteyerek sevgiyi bozarlar.” “İnsanlara yardım etmeyi seven insanlar, insanları düşünmez oluyorlar. Başlıca özellikleri bu.” “İnsan, pişmanlık duymadığı tek şeyin yaptığı yanlışlıklar olduğunu en sonunda anlıyor ama, iş işten geçmiş oluyor. ” -Çok doğru +Çok doğru…