Birinin bu öyküyü uydurmuş ya da bulmuş olma ihtimali var. Ama… buna rağmen gerçektir.
– Abi lanet olsun bize ha! Şu arabanın bile kapısını açamadık! – Ya neden öyle diyorsun kızım, çok ses yaptın. – Bütün o başarısızlığını kendinde değil başkasında arayan insanlar filan gibi konuştun. – Lanet olsun insanlara! Bak tamam, bu sefer olmamış olabilir ama inan ki… – Ya ne bu seferi! Bu elimizden kaçırdığımız kaçıncı araba?…
– Roka. Evet onunla başlamak istedim. Ben ne yalan söyleyeyim sevmezdim bu bitkiyi. Acı bir tat verirdi. 2 senedir yemiyordum, o en acı roka deneyimimden beri. Ama şimdi peynirli bir salatanın içinde ve de soslanmış bir şekilde önüme konunca yedim. -Salataya dayanamazdım.- Ve benim için artık dünyanın en mükemmel şeylerinden biri olduğuna karar kıldım. Yazının…
Ayarı vermiş. Röportajı yapan kadın: Ve evet… Kocan: Tim Burton… Doğrusu gerçek mânâda kocan değil. Umm… Onu ne diye adlandırıyorsun: Hayat arkadaşın, sevgilin (aslında uzun süre aşk yaşadığın kişi diye de çevirebiliriz bunu), erkek arkadaşın vs. ? Helena Bonham Carter: Bilmiyorum; tatminkâr bir kelimem yok hala onun için doğrusu… “Benim piçlerin babası”, belki? Hım, ne…
” Ne bir kadın yüzüme bakar, ne bir portakalın beş kuruştan yirmi beş kuruşa fırlaması beni ilgilendirirdi. Beş kuruşsa yerdim. Yirmi beşse portakala da vedâ! “
(Belki o bu başlığı görse çok kızardı. Hem ağıtın anlamını değiştirdiğim, hem de isminden sonra “hocaya” ya da “öğretmene” demediğim için. Ama olsun. “Geçenlerde Turgut Uyar okurken böyle bir başlık atmaya karar verdim,” dersem akabinde, sevinirdi eminim.) İlkokulda -fakir okulumuzda- griye çalan ama siyahımsı, camlı ve içi gözüken, boğuşurken kıçınız yanlışlıkla ona çarptığı zaman hemen…
E: Erkek. Tahminen 25-30 yaşlarında. K: Kadın. Tahminen 25-30 yaşlarında. YT: Yaşlı Teyze. Tahminen 60-65 yaşlarında. –I. BÖLÜM- ERKEK– YT: Naber evladım nasılsın?. E: İyi işte Müjgan Teyze ne olsun uğraşıp duruyoruz. Barbaros nasıl? (Barbaros arkadaşı teyzenin oğlu.) YT: O da iyi okula gidip geliyor master yapıyor ya. E: Doğru uzun zaman oldu görüşmeyeli. Evet……
– 1960’lı yıllarda 2000’lerde; 1980’li yıllarda 2020’lerde; son olarak 2010’lu yıllarda 2050’de uçan araba çıkacağına inanılıyordu (ve hala inanılıyor 2010’lu yıllar dediğime göre.) Diğerlerinin gerçekleşmediğini düşünürsek 2050’de uçan araba bekleyen bir neslin daha, uçan araba göremeden tarihe karışacağına tanıklık edeceğiz. Ve bu da en iyi ihtimal 2100’den önce uçan araba ve hava yolu ulaşımı olmayacak…
1. Gün – 12.00 – Öğlen Çocuklar okuldan çıkacak. Anne çocukları almaya geldi ve parkın çardağına oturdu. Anne yorgun. Anne gözlük. Pencere mutlu. 2. Gün -02.02- Gece Yarısı Apaçi müziği eşliğinde gençler dans ediyor. Hepsinin hayali bir gün gündüz kuşağında bir canlı yayında figürlerini sergileyebilmek. Gençler umutlu. Pencere; pencere. 3. Gün -17.04- Akşam Hava gri….
İlk görüşte şiire inanır mısınız? gök, bulut, su senin bardağına koyduğum su o suyun rengi başkadır tut ki ığdır düzlerinde bir çadır sivas yöresinden bir ölüm ya da kaçak bir bitlis cigarası çünkü o göğün ve bulutun birlikte uykusudur seni ilk haziranda görmüştüm şapka giymemiştin çünkü yazdı zaten hiç giymezdin belki de kimin dünyayı…