Oscar Wilde’ın bu kadar uzun yaşaması (kısa ama uzun) bile mucize, yahu yazdıkları bile inanılmaz iğneleyici, konuşması nasıldır kim bilir. En sevdiğim aforizmalarından biri benim de sevdiğim ve sevmediğim isimlere laf atar gibi söylediği şu sözler mesela:

“Herkes üç ciltlik bir roman yazabilir. Bunun için hem hayat, hem edebiyat konusunda tam bir cehâlet yeter.”

Yani bunu, Oscar Wilde’dan başka kim diyebilir, katılmayabilirsiniz ama kim söz edebilir 19. yüzyılın sonlarında bundan? İsmini yazmasak bile pek tabii ki süslü Wilde derdik sanırım.

Ya da bunu:


“Kötü sanatçılar daima başkalarının eserlerine hayran olurlar.”

Örneğin şöyle buyuruyor:

“Bir manzaraya baktığımda kusurlarını görmekten kendimi alıkoyamam. bununla birlikte, doğanın böylesine mükemmellikten uzak oluşu bizim yararımızadır, çünkü aksi takdirde sanat diye bir şey olmazdı. Sanat, bizim doğaya haddini bildirmek için başvurduğumuz yürekli itirafımız, yiğitçe çabamızdır. Doğanın sonsuz çeşitliliğine gelince, bu da katıksız bir efsaneden ibarettir. Çeşitlilik doğanın kendisinde bulunmaz. O, hayal gücünde ya da imgelemde yahut ona bakan insanın özenle yetkinleştirilmiş körlüğündedir.”


Yani diyor ki:


“Doğa, manzara ressamını izler, etkisini ondan alır.”

Bu gibi çağımızın yapmacık duyarlı insanlarının tam tersi fikirleriyle, katana gibi keskin sözleriyle hâlâ ışık tutuyor günümüze. (Daha çok vardı elbet yazmak istediğim de, gene kıyamadım bazılarına.)