Şu yukarıdaki video gene şans eseri karşıma çıktı. Ki şans eseri karşıma çıkmasa bu kadar etkilenir, buralara gelip azıcık da olsa söz eder miydim, sanmam. Neyse, bu potpuride de (ki çok çok güzel seçilmiş, hepsine ayrı ayrı bittim ve hepsine ayrı ayrı aşık oldum ve ağladım) geçen şarkıyı ya zamanında o kadar çok dinlemişim ki artık usanmışım, ya da gözden kaçmış ve bu söze hakkını çok verememişim, verememiştim. Ya da zaman ve tecrübe, hisler işin içine girince ya da daha çok başka başka şarkılar dinledikçe insan daha farklı bakabiliyor, bilemiyorum. Her neyse konu bu değil, söz ise şu: “Gurur sandığım aslında ümitsizliğimdi.” (Zaman zaman “sandım” da diyor.) Hemen hatırlayamadım elbette hangi albümde ve buna mukabil hangi yılda çıktığını ama sözü duymamla aklıma gelen ilk şey, Bu işte kesinlikle Sezen Aksu’nun parmağı var, oldu. Minik bir araştırma ile sözlerini beraber yazdıklarını öğrendim.  Yani bu çok ama çok önemli: Bir dinleyiciye, sıradan bir dinleyiciye bile bunu dedirtebilmek. Ve evet, ötekiler değildi ama konu bu: Bir sanatçının başarı kıstası/meselesi tam da bu olmalı diye düşünüyorum. Bana bir metin geldiğinde, Hmmm bu Sevgi Soysal’dan, şu sanırım Ferit Edgü’den olmalı diyebiliyorsam o sanatçı işini iyi yapmış demektir. Hatta zamanında toplumun vermediği krediyi, zamanının dışından birinin çıkagelip çat diye (tam olarak böyle) verebilmesi işidir sanat, ve sanatta özgünlük, ve başarı. Bu, illaki ağzı bir karış açık bıraktıracak kadar mükemmel olmak zorunda da değil ama bu biriciklik meselesinde en birinci şeyi yerine getirmiştir sanatçı.

Bu ara çok şarkı oldu ama, olur o kadar. Hem nefis bir performans ve 12 dakika.

Hatta ekşi’de şöyle bir başlık var: “Sezen Aksu Şarkılarında Geçen Acımasız Sözler.”
Kesin oraya da yazmıştır biri dedim, yazmamış. Öyleyse ben buraya yazayım dedim.